Γράφει (ἀνωνύμως) καθηγητὴς χειρουργικῆς. Δημοσιεύτηκε στὸ περιοδικὸ Τόλμη, Ἰανουάριος 2007
Τὴν 7.11.2006 εἰσήχθη γιὰ θεραπεία στὸ Εὐγενίδειο Θεραπευτήριο ἡ ἀσθενῆς Μ.Φ., ἐτῶν 68, ἀπὸ τὸν Θεολόγο Σπάρτης. Ἡ ἀσθενὴς παρουσίαζε παροδικὰ κρίσεις μὲ ἀπώλεια τῆς ὁράσεως (ἔχανε τὸ φῶς) τοῦ δεξιοῦ ὀφθαλμοῦ λόγω μεγάλης στένωσης τῆς καρωτίδας ἀρτηρίας, διότι ὁ ὀφθαλμός της δὲν αἱματωνόταν ἀρκετά.
Ἀφοῦ ἔγινε ὅλος ὁ προεγχειρητικός της ἔλεγχος καὶ ἐξετάσθηκε καὶ ἀπὸ νευρολόγο (Γ.Σ.) χωρὶς νὰ διαπιστωθοῦν παθολογικὰ εὑρήματα, μὲ γενικὴ ἀναισθησία χειρουργήθηκε στὶς 8.11.2006, ἡ καρωτίδα ἀνοίχθηκε, καθάρισε καὶ κλείσθηκε πάλι. Ἔγινε, ὅπως ἐπιστημονικὰ λέγεται, ἐνδαρτηριεκτομὴ τῆς καρωτίδας καὶ ἡ ἀσθενὴς ὁδηγήθηκε στὴ Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας.
Ἡ ἀσθενῆς ξύπνησε ἀπὸ τὴ νάρκωση, ἦταν ὅμως συγχυτικὴ καὶ διεγερτικὴ καὶ ἡ ἐπικοινωνία μαζί της ἦταν πρακτικὰ ἀδύνατη. Δὲν καταλάβαινε καὶ δὲν συνεργαζόταν μαζί μας, ἀλλὰ μὲ τὸ δεξὶ χέρι καὶ πόδι προσπαθοῦσε νὰ πετάξει τοὺς ὅρους. Τὸ ἀριστερὸ χέρι καὶ πόδι εἶχαν πλήρη παραλυσία.
Ἡ σοβαρὴ πνευματικὴ διαταραχή, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἡμιπληγία ἀριστερά, μᾶς ὑποχρέωσε νὰ κάνουμε ἄμεσο ἔλεγχο τῆς κυκλοφορίας τοῦ ἐγκεφάλου μὲ ἀγγειογραφία, ἡ ὁποία, ὅπως ὁ ἀκτινολόγος (Καθηγητὴς Δ.Κ.) διέγνωσε, δὲν παρουσίαζε καμία ἀπόφραξη τῶν ἀγγείων καὶ ἡ κυκλοφορία ἦταν ἐλεύθερη στὴν περιοχὴ ποὺ εἶχε χειρουργηθεῖ. Ἐρωτηματικὴ μία ἤπια ἄνευ σημασίας στένωση ἢ ἐλαφρὰ γωνίωση τῆς πορείας τοῦ ἀγγείου.
Ὅμως, ἡ σοβαρὴ κατάσταση τῆς ἀσθενοῦς μᾶς εἶχε ἀνησυχήσει, γι᾿ αὐτὸ ὁδηγήθηκε πάλι στὸ χειρουργεῖο, ὅπου ὁ ἔλεγχος τοῦ ἐγχειρητικοῦ πεδίου ἀπέδειξε ὅτι ἦταν ἀνέπαφο καὶ μὲ πολὺ καλὲς σφύξεις ἡ ἀρτηρία. Γιὰ νὰ ἐλεγχθεῖ καὶ τὸ ἐσωτερικό της καρωτίδας, ἔγινε διάνοιξη τοῦ ἀγγείου, τὸ ὁποῖο ὅμως ἦταν καὶ ἐσωτερικὰ ἀνέπαφο. Χρησιμοποιώντας ἕνα μικρὸ συνθετικὸ ἐμβάλωμα συνερράφη ἡ καρωτίδα καὶ τὸ ὑπόλοιπο ἐγχειρητικὸ πεδίο, καὶ ἡ ἀσθενὴς ὁδηγήθηκε περὶ τὴν 3η μεσημβρινὴ πάλι στὴ Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας.
Ἡ ἀναισθησιολόγος (Ἐπίκ. Καθηγήτρια Ε.Α.) συνέστησε νὰ μείνει ἡ ἄρρωστη σὲ καταστολὴ (βαθὺ ὕπνο) στὸ ἀναπνευστικὸ μηχάνημα, παρακολουθώντας τὰ ζωτικὰ σημεῖα (πίεση, σφύξεις, ἀναπνοὴ κ.ἄ.) στὶς ὀθόνες ἔλεγχου, προκειμένου νὰ σταθεροποιηθεῖ καὶ νὰ ἐπιχειρήσουμε ἀφύπνιση τὸ βράδυ ἡ τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωί.
Περὶ τὴν 7η βραδινὴ ὥρα, δοκιμαστικὴ μείωση τῶν ἀναισθητικῶν φαρμάκων, προκειμένου νὰ ἐκτιμηθεῖ ἡ κατάστασή της, ὁδήγησε τὴν ἀσθενὴ σὲ διέγερση καὶ ἔντονη ἀνησυχία, ὅπως τὶς πρωινὲς ὧρες μετὰ τὸ πρῶτο χειρουργεῖο, ὥστε οἱ γιατροὶ τῆς Μονάδος νὰ τὴν καταστείλουν (κοιμήσουν) καὶ πάλι μὲ φάρμακα.
Οἱ ὧρες περνοῦσαν καὶ σὲ λίγο θὰ ἑορτάζαμε τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Νεκταρίου. Δεδομένου ὅτι τὴν ἄλλη ἡμέρα τὸ πρωὶ 6:45 εἶχα ἁπλὸ προγραμματισμένο χειρουργεῖο καὶ δὲν θὰ μποροῦσα νὰ ἐκκλησιαστῶ στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στὸ Ἀρεταίειο Νοσοκομεῖο (ἕνα μικρὸ ναό, τὸν ὅποιο ὁ ἴδιος εἶχα φτιάξει στὴ μνήμη τοῦ Ἁγίου καὶ εἶχε ἁγιογραφηθεῖ ἀποκλειστικὰ μὲ θαύματα τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος εἶχε κοιμηθεῖ ἐκεῖ θαυματουργικὰ «θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ» στὸ δωμάτιο 2 τῆς Χειρουργικῆς Κλινικῆς ποὺ εἶχα τὴν τιμὴ καὶ τὴν εὐλογία τὰ τελευταῖα χρόνια νὰ διευθύνω), ἀποφάσισα νὰ ἐκκλησιαστῶ στὸν περικαλλῆ ναὸ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου μὲ τὴν ἐξαίρετη χορωδία στὸ Νέο Ἡράκλειο, ποὺ εἶχε ὁλονυχτία.
Στὸ εὐγενικὸ τηλεφώνημα τοῦ Πανοσιολογιότατου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου Παπαθανασίου, Γραμματέως τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, γιὰ λειτουργία στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στὸ Ἀρεταίειο Νοσοκομεῖο, μὲ λύπη μου εἶχα ἀπαντήσει ἀρνητικά, ἔχοντας ἀφυπηρετήσει ἀπὸ τριμήνου ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο καὶ μὴ ἔχοντας ἁρμοδιότητες στὴ Διοίκηση.
Στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στὸ Ν. Ἡράκλειο ἔφθασα περὶ τὴν 11:30 νυχτερινή, ψυχικὰ συντετριμμένος καὶ πνευματικὰ προβληματισμένος γιὰ τὴν κατάσταση τῆς ἀσθενοῦς καὶ τὴν ἄγνωστη ἐξέλιξή της. Παρακάλεσα τὸν Ἅγιο νὰ παρέμβει βοηθώντας τὴν ἄρρωστη, ἤξερα ὅμως τὴν ἀναξιότητά μου καὶ δὲν πίστεψα οὔτε λεπτὸ ὅτι ὁ Ἅγιος θὰ ἤσχολειτο μὲ τὸ πρόβλημά μου. Ἀφοῦ κοινώνησα τὴν 2:35 πρωινή, μὲ τὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ἐγκατέλειψα τὸ ναό, πάντα ἀνήσυχος καὶ προβληματισμένος γιὰ τὴν ἄρρωστη.
Τὸ πρωὶ τοῦ ἁγίου Νεκταρίου 6:45, εἶχα ὅπως προανέφερα χειρουργεῖο στὸ Εὐγενίδειο Θεραπευτήριο (ἀσθενὴς Μ.Π.), ἔχοντας τὸ κλειδὶ τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Ἀκριβῶς 6:30 πρωινή, πέρασα ἀπὸ τὸ Ἀρεταίειο, ἄνοιξα τὸ ναό, προσκύνησα τὸν Ἅγιο, ζήτησα καὶ πάλι τὴ βοήθειά του καὶ πῆγα καὶ χειρούργησα, ἔχοντας περίεργη καὶ ἰδιόρρυθμη συμπεριφορά, ὅπως οἱ γιατροὶ ποὺ μὲ βοηθοῦσαν (Θ.Γ. καὶ Β.Σ.) ἔλεγαν ἀργότερα μεταξύ τους καὶ ἐμμέσως κάποιοι ἄλλοι μοῦ μετέφεραν.
Περὶ τὴν 9η πρωινή, ἡ ἀσθενής, ἡ ὁποία καθ᾿ ὅλο τὸ 24ωρο εὑρίσκετο σὲ καταστολὴ στὴ Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας τοῦ Θεραπευτηρίου μπῆκε στὴ διαδικασία ἀφύπνισης. Ὢ τοῦ θαύματος! Ἡ ἀσθενὴς ξύπνησε, εἶχε θαυμάσια ἐπικοινωνία μὲ τὸ περιβάλλον, κινοῦσε ἐλεύθερα ὅλα τὰ ἄκρα (χέρια καὶ πόδια) πῆρε τὸ πρόγευμά της κανονικὰ σὰν νὰ μὴν εἶχε συμβεῖ τίποτε.
Τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας, περὶ τὴν 7η βραδινὴ ὥρα, ὁ ἐφημερεύων γιατρὸς Θ. Τ. μὲ πῆρε τηλέφωνο καὶ μοῦ λέει: «Κύριε Καθηγητά, ἡ ἀσθενὴς περπατᾶ στὸ διάδρομο, κάνει τὸν περίπατό της καὶ θέλει νὰ σᾶς μιλήσει στὸ τηλέφωνο». Πράγματί μου ἔδωσε τὴν ἀσθενῆ στὸ τηλέφωνο, ἡ ὁποία μου εἶπε; «Γιατρούλη μου, εἶμαι μία χαρὰ καὶ θέλω νὰ σᾶς φιλήσω τὰ χρυσά σας χεράκια».
Συγκινημένος τὴν εὐχαρίστησα ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ τοῦ τηλεφώνου, γεμάτος ἀπὸ αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης στὸν Ἅγιό μας...
Τὸ θαῦμα εἶχε γίνει.
Ὃ Ἅγιος παρενέβη ἄλλη μιὰ φορᾶ πρὸς Δόξαν τοῦ Κυρίου μας. Ποιὸς ἄραγε συγκίνησε τὸν Ἅγιο, ὥστε νὰ προστεθεῖ ἄλλη μιὰ θαυματουργὸς παρουσία του; Ὁ ἱερεὺς τοῦ χωρίου Θεολόγος Σπάρτης, πού, ὅπως ἡ ἀσθενὴς μοῦ εἶπε, προσηύχετο γι᾿ αὐτήν, ἡ ἁγία ψυχὴ τῆς ἀσθενοῦς, ἡ ὁποία φαίνεται νὰ εὐλαβεῖται τοῦ Κυρίου μας -εἶναι ἀδελφὴ δυὸ ἱερέων- ἡ ἡ αὐτόματη ἐπίσκεψη τοῦ ἁγίου Νεκταρίου δηλώνοντας θαυματουργικὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὴν παρουσία του τὴν ἡμέρα τῆς ἁγίας μνήμης του, τὸ ἔτος 2006.
Ἂς σημειωθεῖ ὅτι καὶ ἡ ἀξονικὴ τομογραφία τοῦ ἐγκεφάλου τὴν τρίτη μετεγχειρητικὴ ἡμέρα δὲν ἔδειξε καμία βλάβη ἐγκεφάλου. Ἡ ἀσθενὴς ἐγκατέλειψε ὑγιὴς τὸ θεραπευτήριο καὶ βρίσκεται πάλι στὸ χωριό της, τὸν Θεολόγο Σπάρτης.