Σὲ πάτερ κόσμων, πάτερ αἰώνων, μέλπωμεν ὁμοῦ, πᾶσαι τε θεοῦ λόγιμοι δοῦλοι. ὅσα κόσμος ἔχει πρὸς ἐπουρανίων ἁγίων σελάων πρυτανήσω σιγάτω μηδ᾿ ἄστρα φαεσφόρα λαμπέσθων ἀπολειόντων ῥιπαὶ πνοιῶν, πηγαὶ ποταμῶν ῥοθίων πᾶσαι ὑμνούντων δ᾿ ἡμῶν πατέρα χυιόν, χάγιον πνεῦμα πᾶσαι δυνάμεις ἐπιφωνούντων Ἀμήν Ἀμήν. κράτος, αἶνος ἀεὶ καὶ δόξα Θεῷ σωτῆρι μόνῳ πάντων ἀγαθῶν. Ἀμήν, Ἀμήν.
Τὸ ποιητικὸ κείμενο, ὅπως ἀνευρέθη, ἔχει ὡς εξής (τὰ ἐντὸς ἀγκυλῶν ἐλλείπουν)·
[ΣΕ ΠΑΤΕΡ ΚΟΣΜΩΝ, ΠΑΤΕΡ ΑΙΩΝΩΝ, ΜΕΛΠΩΜΕΝ] ΟΜΟΥ, ΠΑΣΑΙ ΤΕ ΘΕΟΥ ΛΟΓΙΜΟΙ ΔΟ[ΥΛΟ]Ι. ΟΣΑ Κ[ΟΣΜΟΣ] [ΕΧΕΙ ΠΡΟΣ ΕΠΟΥΡΑΝΙΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΕΛΑΩΝ ΠΡ]ΥΤΑΝΗΣΩ ΣΙΓΑΤΩ ΜΗΔ᾿ ΑΣΤΡΑ ΦΑΕΣΦΟΡΑ Λ[ΑΜΠ]ΕΣΘΩΝ [ΑΠ]ΟΛΕΙ[ΟΝΤΩΝ] Ρ[ΙΠΑΙ ΠΝΟΙΩΝ, ΠΗΓΑΙ] ΠΟΤΑΜΩΝ ΡΟΘΙΩΝ ΠΑΣΑΙ ΥΜΝΟΥΝΤΩΝ Δ᾿ ΗΜΩΝ [Π]ΑΤΕΡΑ ΧΥΙΟΝ, ΧΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΠΑΣΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΠΙΦΩΝΟΥΝΤΩΝ ΑΜΗΝ ΑΜΗΝ. ΚΡΑΤΟΣ, ΑΙΝΟΣ [ΑΕΙ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΘΕΩ] Σ[ΩΤ]Η[ΡΙ] ΜΟΝΩ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, ΑΜΗΝ ΑΜΗΝ.
Πρωτοχρονιάτικος ὕμνος στὴν Ἁγία Τριάδα, ἀπὸ τὸν πάπυρο 1786 (Γ´ αἰ.) τῆς Ὀξυρύγχου, εἰς τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ ἀλφαβητικὴ σημειογραφία. Πρόκειται γιὰ ἕνα μοναδικὸ ὅσο κι ἔξοχο δεῖγμα, ἀποκαλυπτικὸ καὶ χαρακτηριστικὸ τῆς ἐξαπλώσεως καὶ τῆς ἐπιρροῆς τῆς ἑλληνικῆς μουσικῆς στὴ μουσικὴ τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ κατὰ τοὺς πρωτοχριστιανικοὺς χρόνους.