|
«Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ
ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος» (Δαβίδ).
Νικόλαε κρίνον ὡραῖον
λαμπρὲ ἑωθινὲ ἀστήρ,
σεβάσμιε ποιμὴν Μυρέων
ὀρθοδοξίας ὁ φωστήρ.
Τὴν πατρικήν σου εὐλογίαν
παράσχου μοι τὸν ταπεινὸν
μὲ τὴν εὐχήν σου τὴν ἁγίαν
δίδου μοι θεῖον φωτισμόν.
Ἐν μέτρῳ νὰ ἐγκωμιάσω
ὅσον μοῦ εἶναι δυνατὸν
τὸ ὄνομά σου νὰ δοξάσω
ὡς τοῦ Κυρίου, λειτουργόν.
Τοὺς σὲ τιμῶντας περισκέπεις
ἀπ᾿ τοὺς ὡραίους οὐρανοὺς
περιπολεῖς καὶ ἐπιβλέπεις
πελάγη, καὶ ὠκεανούς.
Μὲ ναυτικοὺς συνταξιδεύεις
ἅγιο, δελφίνι, τοῦ γιαλοῦ
τὴν τρικυμίαν γαληνεύεις
σῴζεις ψυχὰς ἐκ τοῦ πνιγμοῦ.
Τρεῖς στρατηλάτας ἐκ θανάτου
διέσωσες ἐκ τῆς σφαγῆς,
καὶ ἐν λιμῷ φοβερωτάτῳ
τρέφεις λαοὺς ἐπὶ τῆς γῆς.
+
Ἑνὸς πτωχοῦ τρεῖς θυγατέρας
χρηματοδότησι πολλὴ
προσφέρεις, καὶ λαμβάνει πέρας
ἀποκατάστασις καλή.
Στὴν πρώτην Σύνοδον κηρύττεις
τὸν τρισυπόστατον Θεόν·
ἐν παρρησίᾳ ἐπιπλήττεις
τὸν Ἄρειον αἱρετικόν.
Πολλὰ εἶναι τὰ θαύματά σου
οἱ θρῦλοι σου, ὤ! θαυμαστοί!
ὡραῖα τὰ ἱστορικά σου
εὐφραίνουν τὸν ἀκροατή.
Χηρῶν καὶ ὀρφανῶν προστάτης
τῶν ἀσθενούντων ἰατρός,
πλεόντων θεῖος παραστάτης
τῶν ὁδοιπόρων συνοδός.
Πάντες ἐν πίστει προσκυνοῦμεν
τὴν σεβασμίαν σου μορφήν,
στὴν χαριτόβρυτον εἰκών σου
προσφέρομεν σέβας, τιμήν.
Ἡ μνήμη σου μύρα μυρίζει
μὲ λούλουδα χειμερινά·
εἰς τὰς ψυχάς μας προσεγγίζει
τῶν Χριστουγέννων ἡ χαρά!
Σοῦ δέομαι νὰ γαληνεύῃς
τὴν τρικυμίαν τῶν λαῶν,
τὸν Κύριον νὰ μεσιτεύῃς
ὑπὲρ εἰρήνης τῶν ἐθνῶν.
+
Χαῖρε πανάγιε πατέρα
τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν
νὰ μᾶς φυλάττῃς νύκτα-μέρα
ἀπὸ παντοίων συμφορῶν.
Ὕμνους Νικόλαε σοῦ ψάλλει
θάλασσα, γῆ καὶ οὐρανός·
ἡ χάρις σου εἶναι μεγάλη,
λάμπεις ὡς Ἥλιος φωτεινός.
Πάτερ Νικόλαε βοήθα
ὅσοι, ποὺ ἔχουνε παιδιά,
νὰ ζήσουν νὰ τὰ ξαναδοῦνε,
σὰν ἔλθουν ἀπ᾿ τὴν ξενητειά.
Εἰς ὅλους τοὺς ξενητευμένους
δίδε ὑγείαν καὶ χαρά
καὶ ὅστις σὲ ἐπικαλεῖται
νὰ μὴ τὸν βρίσκῃ συμφορά.
Γένοιτο.
|