Ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ Θαυμαστορείτης
Ὁ πατέρας του Ἰωάννης ἦταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα, ἀλλὰ ὁ Συμεὼν γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Ἰουστίνου Β´ (574 μ.Χ.). Ὅταν ἦταν πέντε χρονῶν, σεισμὸς τρομερὸς κατέστρεψε μεγάλο μέρος τῆς Ἀντιοχείας. Ὁ πατέρας του σκοτώθηκε ἐνῷ βρισκόταν μέσα στὸ σπίτι καὶ κατέῤῥευσε ἡ στέγη. Ἡ μητέρα του Μάρθα σώθηκε, διότι ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἦταν σὲ κάποιο ναὸ τῆς πόλης. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ μικρὸς Συμεών, ποὺ μόνος του εἶχε βγεῖ ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ πῆγε στὸν κοντινὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Στεφάνου. Ἡ Μάρθα ὅταν βρῆκε τὸ Συμεών, δόξασε τὸ Θεό, διότι κράτησε τουλάχιστον τὸ παιδί της ζωντανό. Ἀπὸ τότε, μὲ περισσότερο ζῆλο μόρφωνε τὸ παιδί της σύμφωνα μὲ τὰ θεῖα παραγγέλματα. Ὅταν ὁ Συμεὼν μεγάλωσε, πῆγε στὴ Σελεύκεια σὲ ἕνα μικρὸ μοναστήρι (στὸ Θαυμαστὸ ὄρος), ὅπου βρισκόταν ἕνας περίφημος ἀσκητής, ὁ Ἰωάννης. Κοντά του ὁ Συμεὼν πῆρε περισσότερα καὶ ὑψηλότερα διδάγματα χριστιανικῆς ζωῆς καὶ μελέτησε συστηματικότερα τὶς Γραφές. Τόσο δὲ καλὴ διαγωγὴ εἶχε μέσα στὸ μοναστήρι, ποὺ κάποτε κάποιος φθονερὸς συμμοναστής του προσπάθησε νὰ τὸν μαχαιρώσει, ἀλλὰ ἀπὸ θαῦμα τὸ χέρι του ξεράθηκε ἐπὶ τόπου. Ὁ ἀμνησίκακος Συμεὼν προσευχήθηκε, σταύρωσε τὸ χέρι τοῦ παρ᾿ ὀλίγον φονιᾶ του, καὶ ἀμέσως αὐτὸ θεραπεύθηκε. Ὁ Θεός, γιὰ τὴν θερμότητα τῆς πίστεως του, ἔδωσε στὸ Συμεὼν τὸ χάρισμα νὰ θεραπεύει δαιμονισμένους. Καὶ ὅπως ὁ Κύριός μας, ἔτσι καὶ ὁ Συμεών, μέχρι ποὺ ἀποδήμησε «δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλε».
Ὁ Ἅγιος Μελέτιος ὁ Στρατιώτης (κατ᾿ ἄλλους Στρατηλάτης), Ἰωάννης, Στέφανος, Σεραπίων ὁ Αἰγύπτιος, Καλλίνικος ὁ Μάγος, Μαρκιανή, Παλλαδία, Σωσσάνη, Κυριακὸς καὶ Χριστιανὸς τὰ Νήπια, 12 κόμητες καὶ τριβούνοι, Φῆστος, Φαῦστος, Μάρκελλος, Θεόδωρος, Μελέτιος, Σέργιος, Μαρκελλίνος, Φίληκος (ἢ Φήλιξ), Φωτεινός, Θεοδωρίσκος, Μερκούριος καὶ Δίδυμος, καθὼς καὶ ἄλλοι 11208 Μάρτυρες
Μαρτύρησαν στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Ἡλιογαβάλου (218 -222). Ὁ ἅγιος Μελέτιος, ὁ ἀρχηγὸς ἂς ποῦμε τῆς μαρτυρικῆς αὐτῆς σειρᾶς, ὑπηρετοῦσε στρατιώτης μαζὶ μὲ δυὸ ἄλλους ἁγίους τὸν Στέφανο καὶ τὸν Ἰωάννη. Τοὺς κατήγγειλαν ὅτι πίστευαν στὸ Χριστὸ καὶ διατάχτηκαν νὰ τὸν ἀρνηθοῦν. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν τὸ ἔπραξαν, ὑποβλήθηκαν σὲ φρικτὰ βασανιστήρια. Τελικὰ τὸν μὲν Μελέτιο ἀπαγχόνισαν, τοὺς δὲ Στέφανο καὶ Ἰωάννη ἀποκεφάλισαν. Ἀλλ᾿ ὁ Σεραπίων ὁ εἰδωλολάτρης, ὅταν εἶδε τὸν ἅγιο Μελέτιο μὲ τὴν προσευχή του νὰ συντρίβει τὰ εἴδωλα τοῦ ναοῦ, πίστεψε. Ἐπίσης ὁ Καλλίνικος ὁ μάγος, ὅταν εἶδε καὶ αὐτὸς ὅτι ὁ Μελέτιος δὲν ἔπαθε τίποτα ἀπὸ τὸ θανατηφόρο δηλητήριο ποὺ τοῦ εἶχαν ποτίσει, πίστεψε καὶ αὐτός. Καὶ οἱ δυὸ ἀφοῦ ὁμολόγησαν σταθερὰ τὸ Χριστό, ἀποκεφαλίστηκαν. Ὅμως, στὴ θέα τοῦ μαρτυρίου τους, πίστεψαν καὶ ἔδωσαν τὴν ζωή τους γιὰ τὸ Χριστό, 12 κόμιτες καὶ Τριβούνοι, τρεῖς γυναῖκες, ἡ Μαρκιανή, ἡ Παλλάδια καὶ ἡ Σωσάννη, δυὸ νήπια, ὁ Κυριάκος καὶ ὁ Χριστιανός, καὶ ἀκολούθησε ἕνα πλῆθος μαρτύρων ποὺ ὁ ἀριθμὸς τοὺς φτάνει 11208!
Ὁ Ὅσιος Νικήτας ὁ Στυλίτης Πρεσλαβίας ὁ Θαυματουργὸς (Ῥῶσος)
Ὁ Ἅγιος Κυριακὸς ἔζησε βίο ἀσκητικὸ πλησίον τῆς κοινότητος Εὐρύχου, ὅπου σῴζεται ξυλόστεγος μονόκλιτος ναός, ὁ ὁποῖος χρονολογεῖται τὸν 16ον αἰῶνα. Στὴ βόρεια πλευρὰ τοῦ ναοῦ διασῴζεται ὁ τάφος τοῦ ἁγίου. Στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου - Εὐρύχου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν προσωρινὴ ἕδρα τῆς Μητροπόλεως Μόρφου, φυλάγεται ἡ τιμία του κάρα. Ἐπίσης στὸ ναὸ σῴζεται παλαιὰ φορητὴ εἰκόνα τοῦ ἁγίου. Στὸ χωριὸ Ἁγία Μαρίνα Ξυλιάτου ὑπάρχουν ἐρείπια παλιᾶς ἐκκλησίας στὸ ὄνομά του, καθὼς καὶ παλαιὰ χειρόγραφη φυλλάδα μὲ τὴν ἀκολουθία του.