Οἱ Ἅγιοι Πατρίκιος ἐπίσκοπος Προῦσας Ἀκάκιος, Μένανδρος καὶ Πολύαινος
Οἱ ἄριστες θεολογικές του γνώσεις, ἀλλὰ καὶ ἡ θερμή του πίστη, ἀνέδειξαν τὸν Πατρίκιο ἐπίσκοπο Προύσσης. Ἡ θέση αὐτὴ γιὰ τὸν Πατρίκιο ὑπῆρξε πνευματικὸ φρούριο γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ὁρμητήριο γιὰ τὴν πάταξη τῆς εἰδωλολατρικῆς πλάνης. Στὴν ἀποστολική του αὐτὴ ἐργασία δὲ θέλησε νὰ εἶναι μόνος. Εἶχε μαζί του καὶ τρεῖς πρόθυμους συνεργάτες, τὸν Ἀκάκιο, τὸ Μένανδρο καὶ τὸν Πολύαινο. Μαζί τους ὁ Πατρίκιος ἔφερε στὴ χριστιανικὴ πίστη πολλοὺς εἰδωλολάτρες. Αὐτό, ὅμως, καταγγέλθηκε στὸν ἄρχοντα Ἰουλιανὸ τὸν Ὑπατικό, καὶ ἀμέσως συνελήφθησαν. Ὁ ἄρχοντας μὲ φιλοσοφικὲς συζητήσεις προσπάθησε νὰ πείσει τὸν Πατρίκιο ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Θεός. Ὁ Πατρίκιος, μὲ τὴν ῥητορικὴ δεινότητα καὶ τὴν ἄριστη θεολογικὴ κατάρτιση ποὺ διέθετε, ἀνέτρεψε τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ Ἰουλιανοῦ. Αὐτός, βλέποντας τὴν ἰδεολογικὴ συντριβή του ἀπὸ τὸ χριστιανὸ διδάσκαλο, διέταξε καὶ ἀποκεφάλισαν τὸν Πατρίκιο μὲ τοὺς τρεῖς συνεργάτες του. Ἔτσι ὁ Πατρίκιος, ἐκτὸς ἀπὸ «ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν», ἔγινε καὶ μάρτυρας τῆς ἁγίας πίστεως μας.
Βλέπε βιογραφία του στὶς 28 Ἀπριλίου.
Ἡ καταγωγή του ἦταν ἀπὸ τὴν Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου, καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Γαλερίου Μαξιμιανοῦ. Ὀνομαζόταν Ἀκόλουθος καὶ ἀκολουθοῦσε μὲ τὸν πιστότερο τρόπο στὰ ἴχνη τοῦ ἀρχηγοῦ καὶ τελειωτὴ τῆς πίστεως μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐξασκοῦσε τὶς εὐαγγελικὲς ἀρετὲς μὲ τὸν ἀκριβέστερο τρόπο καὶ κήρυττε τὸ θεῖο λόγο μπροστὰ στοὺς εἰδωλολάτρες. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν δέχτηκε ν᾿ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστό, οὔτε νὰ πάψει τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, πῆρε τὸ μαρτυρικὸ στεφάνι, ἀφοῦ κάηκε μὲ διαταγὴ τοῦ αὐτοκρατορικοῦ ἐπάρχου τῆς Θηβαΐδας.
Μαρτύρησε διὰ πυρός.
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Οἱ Ἅγιοι Ἰωάννης, Κόνων, Ἱερεμίας, Μᾶρκος, Κύριλλος, Θεόκτιστος, Βαρνάβας, Μάξιμος, Θεόγνωστος, Ἰωσήφ, Γεννάδιος, Γεράσιμος καὶ Γερμανὸς οἱ Ὁσιομάρτυρες καὶ Ὁμολογητὲς τῆς Μονῆς Καντάρας Κύπρου
Οἱ Μακάριοι αὐτοὶ Πατέρες καὶ τῆς Ἀλήθειας Ὁμολογητές, ἔλαμπαν μὲ τὴν ζωή τους στὸ νησὶ τῆς Κύπρου τὸν 13ο αἰῶνα, στὴ Μονὴ Καντάρας. Κάποτε ὅμως κατέλαβαν τὸ νησὶ οἱ Λατῖνοι, οἱ ὁποῖοι ὁδήγησαν τοὺς Πατέρες αὐτοὺς στὸ δικαστήριο, ὅπου μὲ κολακεῖες καὶ ἀπειλές, προσπαθοῦσαν νὰ τοὺς ἀλλάξουν τὸ φρόνημα. Οἱ Ἅγιοι ὅμως αὐτοὶ ἔμειναν σταθεροὶ στὴν Ὀρθόδοξη Ὁμολογία καὶ τὸ δήλωσαν μὲ θάῤῥος μπροστὰ στοὺς κακόδοξους Λατίνους (παπικούς). Τότε τοὺς ἔριξαν γιὰ τρία χρόνια δέσμιους στὴ φυλακὴ καὶ τοὺς βασάνισαν σκληρά. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν κατάφεραν τίποτα, τοὺς ἔκαψαν ζωντανοὺς τὴν 19η Μάιου 1231.
Ὁ Ὅσιος Κορνήλιος ὁ θαυματουργός
Ῥῶσος (†1537).
Ὁ Ἅγιος Dunstan (Ἀγγλοσάξωνας)
Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς Ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστοφόρου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.