Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Μεγαλομάρτυρας καὶ Τροπαιοφόρος
Ὁ μεγαλομάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε περίπου τὸ 275 μ.Χ. στὴν Καππαδοκία, ἀπὸ γονεῖς χριστιανούς. Ὁ πατέρας του, μάλιστα, πέθανε μαρτυρικὰ γιὰ τὸ Χριστό. Ὅταν ὁ Γεώργιος ἔγινε 18 χρονῶν, στρατεύθηκε στὸ ῥωμαϊκὸ στρατό. Ἂν καὶ νέος στὴν ἡλικία, διεκπεραίωνε τὶς στρατιωτικές του ὑποχρεώσεις τέλεια. Ὅλοι τὸν θαύμαζαν γιὰ τὸ παράστημά του. Γι᾿ αὐτό, γρήγορα τὸν προήγαγαν σὲ ἀνώτερα ἀξιώματα καὶ τοῦ ἔδωσαν τὸν τίτλο τοῦ κόμητος. Συνέβη, ὅμως, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ὁ Διοκλητιανὸς νὰ κηρύξει λυσσώδη διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν. Ὁ Γεώργιος ἦταν 28 χρονῶν καὶ χωρὶς δισταγμοὺς ὁμολόγησε τὴν πίστη του, παρὰ τὰ ἀξιώματα ποὺ τοῦ εἶχαν δώσει. Ὁ Διοκλητιανὸς δὲν τὸ περίμενε καὶ ἔφριξε γιὰ τὴν στάση τοῦ Γεωργίου. Τότε ἄρχισε γιὰ τὸν Ἅγιο μία σειρὰ φρικτῶν βασανιστηρίων, ἀλλὰ καὶ θαυμάτων, ποὺ ἔφεραν πολλοὺς εἰδωλολάτρες στὴ χριστιανικὴ πίστη. Ἀφοῦ τὸν λόγχισαν, ξέσχισαν τὶς σάρκες του μὲ εἰδικὸ τροχὸ ἀπὸ μαχαίρια. Ἔπειτα, τὸν ἔριξαν σὲ λάκκο μὲ βραστὸ ἀσβέστη καὶ κατόπιν τὸν ἀνάγκασαν νὰ βαδίσει μὲ πυρωμένα μεταλλικὰ παπούτσια. Ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ὁ Θεὸς τὸν κράτησε ζωντανὸ καὶ ἔγινε αἰτία νὰ ἐξευτελιστοῦν τὰ εἴδωλα καὶ οἱ ἐκφραστές τους. Τέλος, τὸν ἀποκεφαλίζουν προσευχόμενο. Κατὰ τὴν Ἐκκλησία μας, ὁ ἔνδοξος αὐτὸς μεγαλομάρτυρας εἶναι ὁ μαργαρίτης ὁ πολύτιμος, ὁ ἀριστεὺς ὁ θεῖος, ὁ λέων ὁ ἔνδοξος, ὁ ἀστὴρ ὁ πολύφωτος, τοῦ Χριστοῦ ὁπλίτης, τῆς οὐρανίου στρατιᾶς ὁ συνόμιλος. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος εἶναι ἀπὸ τοὺς πλέον ἀγαπημένους ἁγίους τῶν Κυπρίων μὲ τοὺς περισσοτέρους ναοὺς καὶ εἰκόνες. Στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Μόρφου σῴζονται δυὸ παλαιὲς διαλελυμένες σήμερα Μονές: Τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Πιτιδιώτη ἡ ὁποία εὑρίσκεται κοντὰ στὴν κοινότητα Φλάσου καὶ ἡ κατεχόμενη σήμερα Βυζαντινὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Ῥηγάτη κοντὰ στὴν Κυρὰ Μόρφου. Περισσότερα...
Ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος ὁ Στρατηλάτης
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Ὁ Ἅγιος Πρωτολέων ὁ Στρατηλάτης
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ ἀνέστησε τὸ βόδι μὲ θαυματουργικὸ τρόπο ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Μεγαλομάρτυρας καὶ ὅταν εἶδε στὴ συνέχεια καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου, πίστεψε στὸν Χριστὸ καὶ μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
Ἦταν ὡραῖος νέος καὶ ἄνθρωπος ἀρετῆς, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο. Ἀπὸ τὴν Κύπρο ἀναχώρησε καὶ ἦλθε στὴν Πτολεμαΐδα (τῆς Παλαιστίνης), ὅπου ὑπηρετοῦσε κοντὰ σ᾿ ἕναν εὐρωπαῖο Πρόξενο. Ὁ Γεώργιος, πήγαινε συχνὰ στὸ σπίτι μίας φτωχῆς μωαμεθανίδας γυναίκας, ποὺ εἶχε μία νεαρὴ κόρη, καὶ ἀγόραζε αὐγὰ γιὰ τὸν ἀφέντη του. Οἱ τούρκισσες γειτόνισσες τῆς γυναίκας αὐτῆς, οἱ ὁποῖες διέθεταν αὐγὰ γιὰ πώληση, ἀποφάσισαν νὰ ἐξοντώσουν τὸν Γεώργιο, διότι δὲν ἀγόραζε αὐγὰ ἀπὸ αὐτές. Κάποια μέρα λοιπόν, ὅλες μαζὶ συκοφάντησαν ὅτι εἶχε ἀθέμιτες σχέσεις μὲ τὴν μουσουλμανίδα κόρη. Ἔτσι ὁ Γεώργιος, διαμαρτυρόμενος γιὰ τὴν ψευδὴ κατηγορία, ὁδηγήθηκε βίαια στὸν Ἱεροδικαστή, ὁ ὁποῖος προσπάθησε νὰ τὸν πείσει νὰ δεχθεῖ τὴν μουσουλμανικὴ θρησκεία, γιὰ ν᾿ ἀποφύγει τὴν τιμωρία. Παρὰ τὶς προσπάθειες τοῦ κριτῆ καὶ τὶς φοβέρες τοῦ ὄχλου, ὁ νεομάρτυρας παρέμεινε ἀμετάθετος στὴ χριστιανική του πίστη. Τότε ὁ κριτὴς καταδίκασε τὸν Γεώργιο σὲ θάνατο. Ὅταν οἱ Τοῦρκοι βγῆκαν ἀπὸ τὸ τζαμί, ἡμέρα Παρασκευὴ 25 Ἀπριλίου 1752, κατὰ τὴν ὁποία εἶχε ὁρισθεῖ τὸ μαρτύριό του, τὸν ὁδήγησαν σὲ τόπο κοντὰ στὴ θάλασσα καὶ πρὶν τὸν ἐκτελέσουν, προσπαθοῦσαν μὲ κολακεῖες καὶ ὑποσχέσεις νὰ ἐπιτύχουν τὸν ἐξισλαμισμό του. Μπροστὰ ὅμως στὴν ἀμετάθετη γνώμη τοῦ γενναίου μάρτυρα, οἱ Τοῦρκοι τὸν πυροβόλησαν καὶ κατόπιν ὅρμησαν καὶ διαμέλισαν τὸ σῶμα του. Τότε συνέβη αἰφνίδια θύελλα, ποὺ συντάραξε τὴν θάλασσα, τῆς ὁποίας τὰ κύματα ἔφθασαν μέχρι τοῦ σημείου ποὺ βρισκόταν τὸ λείψανο. Τότε οἱ Τοῦρκοι φοβήθηκαν καὶ ἀπομακρύνθηκαν, οἱ δὲ Χριστιανοί, ἀφοῦ παρέλαβαν τὸ ἅγιο λείψανο, τὸ ἐνταφίασαν στὸ ναὸ τῆς Πτολεμαΐδας. Στὶς 13 Ἀπριλίου 1967 τὰ λείψανα τοῦ νεομάρτυρα αὐτοῦ μεταφέρθηκαν, μὲ τιμὲς ἀπὸ τὴν Πτολεμαΐδα στὴ Λευκωσία τῆς Κύπρου καὶ τοποθετήθηκαν στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου.
Ὁ Ἅγιος Λάζαρος ὁ Βοσκὸς ἀπὸ τὴν Βουλγαρία
Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Κάμπροβα τῆς Βουλγαρίας καὶ ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανούς. Ἀναχώρησε ἀπὸ τὴν Βουλγαρία καὶ ἦλθε στὴν πόλη Σῶμα, κοντὰ στὴν Πέργαμο καὶ ἔγινε βοσκὸς προβάτων. Κάποια μέρα ποὺ ἔβοσκε τὰ πρόβατά του ὁ Λάζαρος, ἀποκοιμήθηκε καὶ κατὰ τύχη ἐκείνη τὴν ὥρα περνοῦσε κάποια Ὀθωμανίδα, κατὰ τῆς ὁποίας ἐπιτέθηκε ὁ σκύλος τοῦ κοπαδιοῦ καὶ ἔσχισε λίγο τὰ ῥοῦχα της. Ἡ Ὀθωμανίδα αὐτή, ὅταν γύρισε στὸ σπίτι της, συκοφάντησε τὸν Λάζαρο στὸν ἄντρα της ὅτι δῆθεν τὴν βίασε. Ἐξοργισμένος ὁ μωαμεθανός, πῆγε στὴ στάνη καὶ βρῆκε κάποιον σύντροφο τοῦ Λαζάρου, ποὺ τὸν τραυμάτισε. Ὅταν ὁ Ὀθωμανὸς πληροφορήθηκε ὅτι αὐτὸς ποὺ τραυμάτισε δὲν ἦταν ὁ Λάζαρος φοβήθηκε τὰ ἐπακόλουθα τῆς ἀθῳότητας τοῦ τραυματισμένου καὶ ἔπεισε τοὺς συγγενεῖς τῆς συζύγου του νὰ ζητήσουν τὴν τιμωρία τοῦ Λαζάρου ἀπὸ τὸν ἀγά. Ἔτσι ὁ Λάζαρος συνελήφθη, ὁδηγήθηκε στὸν ἀγὰ καὶ φυλακίστηκε στὶς 7 Ἀπριλίου 1802. Κατὰ τὴν δίκη ἀποδείχθηκε ἡ ἀθῳότητα τοῦ Λαζάρου καὶ οἱ συγγενεῖς της Ὀθωμανίδας ὑποσχέθηκαν 1000 γρόσια στὸν ἀγά, σὲ περίπτωση ποὺ αὐτὸς θὰ ἐπιτύγχανε τὸν ἐξισλαμισμὸ ἢ τὸν θάνατο τοῦ μάρτυρα. Τότε ὁ ἀγὰς ὑπέβαλε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια τὸν Λάζαρο, ἀφοῦ κατέκαψε ὅλα τὰ μέλη τοῦ σώματός του, ἀκόμα καὶ αὐτὴ τὴν γλῶσσα του. Οἱ πόνοι ἀπὸ τὰ βάρβαρα βασανιστήρια ἦταν ἀνυπόφοροι, ἀλλὰ δὲν στάθηκαν ἱκανοὶ νὰ κάμψουν τὸ φρόνημα τοῦ Λαζάρου. Ἔτσι στὶς 23 Ἀπριλίου 1802 ἀπαγχονίστηκε καὶ ἔτσι ἔλαβε τὸ ἔνδοξο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου, σὲ ἡλικία 28 χρονῶν. Ἀκολουθία τοῦ νεομάρτυρα αὐτοῦ, συνέταξε ὁ Ἱερομόναχος Νικηφόρος ὁ Χίος.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος τοῦ Σενκοὺρκ (Ῥῶσος)
Διὰ Χριστὸν σαλός.