Ῥωμαῖος στὴν καταγωγή, μὲ γονεῖς πλούσιους καὶ ἐπιφανεῖς. Ἡ μεγάλη του εὐφυΐα, ἡ φιλομάθεια καὶ ἡ ἐπιμέλειά του, ἦταν ἀπὸ τοὺς βασικοὺς παράγοντες, ὥστε ὁ Κασσιανὸς νὰ διακριθεῖ στὶς σπουδές του καὶ νὰ γίνει ἄριστος ἐπιστήμων. μαζὶ μὲ τὴν διανοητικὴ αὐτὴ προκοπή του, καλλιέργησε καὶ τὴν ζωὴ τῆς χριστιανικῆς ἁγιότητας, μὲ πολὺ ζῆλο καὶ προσεκτικὴ ἀκρίβεια. Ὅπως ἡ ἐπιστήμη του ὑπῆρξε φωτεινή, ἔτσι σταθερὴ στάθηκε καὶ ἡ πίστη του. Τὸ πιὸ ἐντυπωσιακό, ὅμως, εἶναι ὅτι ὁ Κασσιανὸς διὰ τῆς θείας χάριτος ἐπιβλήθηκε στοὺς ἐνθουσιασμοὺς τῆς νεότητας. Διατηρήθηκε ἐγκρατὴς καὶ σώφρων καὶ πέτυχε τὸ ὡραιότερο τῶν στεμμάτων, τὴν ἁγνότητα, ποὺ τὴν διατήρησε καὶ κατὰ τὴν στρατιωτική του ζωή. Ἔτσι ἐφάρμοσε κατὰ πάντα τὴν θεόπνευστη προσταγὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «σεαυτὸν ἁγνὸν τηρεῖ». Δηλαδή, διατήρησε τὸν ἑαυτό σου καθαρὸ ἀπὸ τὶς δικές σου, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς ξένες ἁμαρτίες. Ἀργότερα ὁ Κασσιανός, μὲ τὸ στέμμα αὐτὸ τῆς ἁγνότητας, ἄφησε τὸ στρατιωτικὸ στάδιο καὶ ἔβαλε τὸ ῥάσο τῆς μοναχικῆς πολιτείας, ὅπου διέπρεψε σὰν πνευματικὸς πατέρας. Ποθῶντας ὅμως νὰ γνωρίσει βαθύτερα τὴν ἀκρίβεια τῆς μοναχικῆς ζωῆς, περιῆλθε ὅλα τὰ μεγάλα κέντρα τοῦ ἀσκητισμοῦ, τὴν Αἴγυπτο, τὴν Θηβαΐδα, τὴν Νιτρία, Ἀσία, Καππαδοκία, καὶ τὸν Πόντο, ἀπ᾿ ὅπου πῆρε πολλή ὠφέλεια. Ὁ Κασσιανὸς ἐπίσης, ἔγραψε τὰ γνωστὰ ἀπὸ τὴν Φιλοκαλία κεφάλαια «περὶ τῶν ὀκτὼ λογισμῶν», ποὺ τόσο πολὺ διαβάζονταν καὶ διαβάζονται ἀπὸ τοὺς ἀσκητές. Ἔτσι μὲ λόγια καὶ ἔργα ἀφοῦ ἔλαμψε, εἰρηνικὰ πρὸς τὸν Κύριο ἐξεδήμησε.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ἐπίσκοπος Δεφέλτου ὁ Ὁμολογητής
Εἶναι ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές. Ἀναφέρεται στὸν Λαυριωτικὸ Κώδικα Ε 152 φ. 367α, ὅτι ὑπῆρξε ἀγωνιζόμενος Ὁμολογητὴς ἐναντίον τῶν Μονοθελητῶν καὶ ὑπέμεινε θλίψεις ἀπὸ τοὺς Σκύθες, ἀφοῦ στήριξε τὸν λαό του στὸ δόγμα τῶν Πατέρων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.