|
Θὰ ἤθελα νὰ ξεχάσω
τὰ 3-4 πρόβατα ποὺ δὲν πρόλαβαμε νὰ βγάλουμε ἀπὸ τὸ μαντρὶ
καὶ τὰ ἀκούγαμε νὰ σκούζουν καθὼς μᾶς πλησίαζε ἡ φωτιά,
καὶ ἐκεῖνο τὸ σκυλάκι ποὺ παρέμεινε σιωπηλὸ καὶ δεμένο
μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ πανικόβλητο κατάλαβε ὅτι δὲν ὑπάρχει σωτηρία·
τὰ ἀφεντικά του λείπαν διακοπὲς καὶ κανεὶς δὲν μᾶς εἰδοποίησε γι᾿ αὐτό.
Θὰ ἤθελα νὰ ξεχάσω
τὰ πουλιὰ ποὺ δὲν προλάβανε νὰ φύγουν ἀπὸ τὰ πεῦκα
καθὼς γινόντουσαν παρανάλωμα τοῦ πυρὸς
καὶ τὰ εἶδα στὸν ἀέρα νὰ φτερουγίζουν γιὰ λίγο
καὶ ὕστερα νὰ πέφτουν σὰν φθινοπωρινὰ φύλλα
Θὰ ἤθελα νὰ ξεχάσω
τὰ τρομαγμένα πρόσωπα τῶν συναδέλφων μου
ὅταν εἴδαμε τὶς 50μετρες φλόγες νὰ μᾶς ζώνουν ἀπὸ παντοῦ
Θὰ ἤθελα νὰ ξεχάσω
τὶς ἀγωνιώδεις ἐκκλήσεις τῶν ἰδιοκτητῶν ὅλων τῶν σπιτιῶν τριγύρω μας
ὅταν ἄρχισαν νὰ γλύφουν τὰ σπίτια τοὺς οἱ φλόγες
Θὰ ἤθελα νὰ ξεχάσω
ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἦρθαν μὲ τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα καὶ πατώντας
γκάζι
μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἀπολαύσουν τὸ θέαμα, χωρὶς νὰ μᾶς βοηθᾶνε
ὅταν τὰ ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι καὶ μασούσαμε στάχτη
Θὰ ἤθελα νὰ τοὺς ξεχάσω
ὅταν προσπαθούσαμε νὰ φύγουμε κόβοντας μάνικες καὶ δὲν μπορούσαμε
ἐπειδὴ εἶχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακὸ κομφούζιο μπροστά μας
Θὰ ἤθελα ἐπίσης νὰ
ξεχάσω
ὅλους αὐτοὺς ποὺ πίναν καφὲ καὶ μᾶς εἰρωνεύονταν
τὴν ὥρα ποὺ δίναμε καὶ ἴσα ποὺ κρατούσαμε τὴν ψυχή μας
Θὰ ἤθελα νὰ ξεχάσω
αὐτοὺς ποὺ τραβοῦσαν πανικόβλητοι τὶς ἐγκαταστάσεις μας
καὶ μᾶς ἄφηναν ἐκτεθειμένους στὶς φλόγες
Θὰ ἤθελα νὰ ξεχάσω
τὶς πανικόβλητες φωνὲς συναδέλφων στὸν ἀσύρματο
ὅταν τοὺς κύκλωνε ἡ φωτιά
Θὰ ἤθελα νὰ ξεχάσω
αὐτὴ τὴ λαίλαπα ποὺ δὲν ὑπῆρχε τρόπο νὰ φρενάρεις
καὶ λαίμαργα κατάπιε τὶς ὄμορφες περιοχὲς
ποὺ κάποτε χαρήκαμε ὡς παιδιὰ
καὶ τὰ παιδιά μας δὲν θὰ ξέρουν ὅτι ὑπῆρχαν
* * *
Μὰ δὲν θὰ ξεχάσω
ἐκείνους τοὺς χειριστὲς τῶν ἑλικοπτέρων
ποὺ τελευταία στιγμὴ μᾶς δημιούργησαν δίοδο διαφυγῆς
μέσα ἀπὸ τοὺς θεόρατους τοίχους φωτιᾶς ποὺ μᾶς περιτριγύρισαν
Μὰ δὲν θὰ ξεχάσω
τοὺς συνάδελφους ἀπὸ Ἀταλάντη ποὺ ἦρθαν νὰ μᾶς βοηθήσουν
σὲ μία ξένη γιὰ αὐτοὺς περιοχή
Μὰ δὲν θὰ ξεχάσω
ὅλες τὶς κυβερνήσεις ἕως τώρα ποὺ ἐπιτρέπουν σὲ οἰκοπεδοφάγους νὰ χτίζουν,
ποὺ ἀντιμετωπίζουν μὲ ἀναλγησία τοὺς ἐμπρησμοὺς καὶ κοροϊδεύουν τοὺς
ἐθελοντές
Μὰ δὲν θὰ ξεχάσω
τὸ κράτος ποὺ οὔτε γάντια δὲν μᾶς ἔδωσε, πόσο μᾶλλον ἕνα εὐχαριστῶ,
γιὰ νὰ μὴν θίξει τὴν ἐπιτηδευμένη ἀνικανότητά του μπροστὰ στὰ συμφέροντα
Μὰ δὲν θὰ ξεχάσω
ὅτι καταφέραμε 4 παιδιὰ μὲ 1 ὄχημα νὰ σταματήσουμε ἕνα μέτωπο 500 μέτρων,
νὰ σώσουμε 5 σπίτια καὶ μερικὰ πρόβατα..
Θὰ βοηθήσει νὰ μπορέσω νὰ κοιμηθῶ ὅταν θὰ γυρίζουν οἱ εἰκόνες φρίκης
στὸ μυαλό μου
Μὰ δὲν θὰ ξεχάσω
τὴν ὄμορφη τραυματιοφορέα ποὺ μοῦ συμπαραστάθηκε ὅταν δὲν εἶχα ἀναπνοή,
τοὺς ἔμπειρους γιατροὺς ποὺ πέσαν πάνω μου καὶ μοῦ ξαναδῶσαν μέλλον,
καθὼς καὶ τὸ νοσηλευτικὸ προσωπικὸ ποὺ ξεχείλιζε ἀπὸ ἀνθρωπιὰ καὶ καλοσύνη
Σὰς εὐχαριστῶ.
Καὶ δὲν θὰ ξεχάσω
νὰ λέγομαι ἀκόμα ἄνθρωπος καὶ νὰ χρωστάω στὴ φύση ἕνα μεγάλο συγνώμη
γιὰ ὅλες τὶς καταστροφὲς ποὺ τῆς ἔχει προξενήσει τὸ εἶδος μου.
* * *
Ἡ ἀπορία μου εἶναι
οἱ βίλες ποὺ θὰ χτίσετε θὰ ἔχουν νόημα ἐὰν δὲν ὑπάρχει πιὰ πράσινο γύρω
σας;
Ὅταν ὁ ἀέρας θὰ μυρίζει στάχτη καὶ θὰ σοῦ καίει τοὺς πνεύμονες;
Πῶς διάολο θὰ ἀναπνέετε ἐσεῖς κεῖ πάνω καὶ ἐμεῖς ἐδῶ κάτω;
Πῶς περιμένω ἀπὸ ἕνα κράτος μὲ στημένες ἐκλογὲς καὶ προκὰτ κόμματα
νὰ δημιουργήσει ἕνα καλύτερο μέλλον ἀπὸ τὶς στάχτες ποὺ ἔχουν γεμίσει
τὰ πνευμόνια μου...
Λίγη στάχτη στὰ μαλλιά...
δολοφόνοι...
|