Pablo Neruda - Muere lentamente Muere lentamente quien se transforma en esclavo del hábito, repitiendo todos los días los mismos trayectos, quien no cambia de marca, no arriesga vestir un color nuevo y no le habla a quien no conoce. Muere lentamente quien evita una pasión, quien prefiere el negro sobre blanco y los puntos sobre las "íes" a un remolino de emociones, justamente las que rescatan el brillo de los ojos, sonrisas de los bostezos, corazones a los tropiezos y sentimientos. Muere lentamente quien no voltea la mesa cuando está infeliz en el trabajo, quien no arriesga lo cierto por lo incierto para ir detrás de un sueño, quien no se permite por lo menos una vez en la vida, huir de los consejos sensatos. Muere lentamente quien no viaja, quien no lee, quien no oye música, quien no encuentra gracia en sí mismo. Muere lentamente quien destruye su amor propio, quien no se deja ayudar. Muere lentamente, quien pasa los días quejándose de su mala suerte o de la lluvia incesante. Muere lentamente, quien abandona un proyecto antes de iniciarlo, no preguntando de un asunto que desconoce o no respondiendo cuando le indagan sobre algo que sabe. Evitemos la muerte en suaves cuotas, recordando siempre que estar vivo exige un esfuerzo mucho mayor que el simple hecho de respirar. Solamente la ardiente paciencia hará que conquistemos una espléndida felicidad.

Pablo Neruda - Die Slowly He who becomes the slave of habit, who follows the same routes every day, who never changes pace, who does not risk and change the color of his clothes, who does not speak and does not experience, dies slowly. He or she who shuns passion, who prefers black on white, dotting ones «is” rather than a bundle of emotions, the kind that make your eyes glimmer, that turn a yawn into a smile, that make the heart pound in the face of mistakes and feelings, dies slowly. He or she who does not turn things topsy-turvy, who is unhappy at work, who does not risk certainty for uncertainty, to thus follow a dream, those who do not forego sound advice at least once in their lives, die slowly. He who does not travel, who does not read, who does not listen to music, who does not find grace in himself, dies slowly. He who slowly destroys his own self-esteem, who does not allow himself to be helped, who spends days on end complaining about his own bad luck, about the rain that never stops, dies slowly. He or she who abandon a project before starting it, who fail to ask questions on subjects he doesn’t know, he who don’t reply when they are asked something they do know, die slowly. Let’s try and avoid death in small doses, always reminding oneself that being alive requires an effort by far greater than the simple fact of breathing. Only a burning patience will lead to the attainment of a splendid happiness.

Πάμπλο Νερούδα - Ἀργοπεθαίνει Ἀργοπεθαίνει ὅποιος γίνεται σκλάβος τῆς συνήθειας, ἐπαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τὶς ἴδιες διαδρομές, ὅποιος δὲν ἀλλάζει περπατησιά, ὅποιος δὲν διακινδυνεύει ν᾿ ἀλλάξει χρῶμα στὰ ροῦχα του, ὅποιος δὲν μιλᾶ σὲ ὅποιον δὲν γνωρίζει. Ἀργοπεθαίνει ὅποιος ἀποφεύγει ἕνα πάθος, ὅποιος προτιμᾶ τὸ μαῦρο γιὰ τὸ ἄσπρο καὶ τὰ διαλυτικὰ σημεῖα στὸ «Ι» ἀντὶ ἑνὸς συνόλου συγκινήσεων ποὺ λαμποκοποῦν τὰ μάτια, ποὺ μετατρέπουν ἕνα χασμουργητὸ σὲ ἕνα χαμόγελο, ποὺ κάνουν τὴν καρδιὰ νὰ κτυπᾶ στὸ λάθος καὶ στὰ συναισθήματα. Ἀργοπεθαίνει ὅποιος δὲν ἀναποδογυρίζει τὸ τραπέζι, ὅποιος δὲν εἶναι εὐτυχισμένος στὴ δουλειά του, ὅποιος δὲν διακινδυνεύει τὴ βεβαιότητα γι᾿ ἀβεβαιότητα γιὰ νὰ κυνηγήσει ἕνα ὄνειρο, ὅποιος γιὰ μιὰ φορὰ τουλάχιστον στὴ ζωή του ν᾿ ἀποφύγει τὶς ἐχέφρονες συμβουλές. Ἀργοπεθαίνει ὅποιος δὲν ταξιδεύει, ὅποιος δὲν διαβάζει, ὅποιος δὲν ἀκούει μουσική, ὅποιος δὲν βρίσκει χάρι στὸν ἑαυτό του. Ἀργοπεθαίνει ὅποιος καταστρέφει τὸν ἔρωτά του, ὅποιος δὲν ἐπιτρέπει νὰ τὸν βοηθήσουν, ὅποιος δαπανᾶ μέρες παραπονούμενος γιὰ τύχη κακή ἣ γιὰ τὴν ἀσταμάτητη βροχή. Ἀργοπεθαίνει ὅποιος παρατᾶ ἕνα σχέδιο πρὶν ν᾿ ἀρχίσει, ὅποιος δὲν ρωτᾶ γιὰ πράγματα ποὺ δὲν γνωρίζει, ὅποιος δὲν ἀπαντᾶ, ὅταν τὸν ρωτοῦν κάτι ποὺ ξέρει. Ἀποφεύγουμε τὸν θάνατο σὲ μικρὲς δόσεις, ὅταν θυμόμαστε πάντοτε ὅτι γιὰ νὰ εἶσαι ζωντανὸς χρειάζεται μία προσπάθεια πολὺ μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ ἁπλὸ γεγονὸς τῆς ἀναπνοῆς. Μόνο ἡ ἔνθερμη ὑπομονὴ θὰ ὁδηγήσει στὴν ἐπίτευξη μιᾶς λαμπρῆς εὐτυχίας.

---