Ἀντὶ στεφάνι δάφνινο, ἕνας συνάδελφός σας γράφει δυὸ λόγια φτωχικὰ γιὰ τὸ μνημόσυνό σας. Ἐσεῖς θυσιαστήκατε
γιὰ τὴν γλυκιὰ πατρίδα, Σὰν λεοντάρια πέσατε μέσ᾿ στὴ σκληρὴ τὴ μάχη, Νικήσατε τὸν Γολιὰθ μὲ τὴν μικρὴ σφεντόνα Ἐδώσατε τὰ νιᾶτα σας καὶ τὴν παλληκαριά σας Στὸ πλάι σας βρισκότανε πάντα ἡ Παναγία, Μὲ τοῦ Θεοῦ τὴν δύναμη καὶ τὴν δική του χάρη, Πάνω στῆς Πίνδου τὶς κορφὲς ἄστραψ᾿ ἡ ξιφολόγχη· Τὸ ὄνομά σας τὸ τιμᾶ ἡ Μητέρα Ἐκκλησία, Αἰώνια ἡ μνήμη σας, πεσόντες τοῦ σαράντα, Ἔχουμε χρέος ἱερό, ἀθάνατοι νεκροί μας, Ἡ μάνα ποὺ σᾶς γέννησε ἔγινε ἡρωΐδα, Οἰκτρὸν ἦταν τὸ τέλος τους, Χίτλερ καὶ Μουσολίνι, Μεγάλη δόξα καὶ τιμὴ στὸν Ἕλληνα Φαντάρο, Ἐδώσατε τὸ αἷμα σας, τὰ τρυφερά σας νιᾶτα, Τὰ σώματά σας πέσανε πάνω στὴν Ἀλβανία, Ἕνα Μεγάλο Εὐχαριστῶ στοὺς Ἕλληνες πεσόντες, Ἐκεῖ ψηλὰ στὸν οὐρανὸ θὰ χαῖρεται ἡ ψυχή τους, Μὰ ἔχομε πίστη στὸν Θεόν, Ἀγάπη καὶ Ἐλπίδα Εὐχόμεθα ἡ μνήμη σας νὰ εἶναι αἰωνία, Ὁ κόσμος σᾶς ἐθαύμασε, γενναῖα παλληκάρια, Ἐπάνω στὰ ψηλὰ βουνά, ἐκεῖ στὴν Ἀλβανία, Γι᾿ αὐτὸ τὴν ἑορτάζουμε, εἶναι προστάτιδά μας, Μᾶρκος Β. Σκουλᾶτος, στρατεύσιμος τοῦ 1940 |