Βασίλειος Κόλλιας - Ποιήματα

Βασίλειος Κόλλιας (Ἀθήνα 1966-): Φυσικός, διδάσκει στὸ Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Χρονοδιάγραμμα

Κάθε μέρα, στὴν ὥρα τῆς ἐργασίας,
ἄλλες ὑποχρεώσεις καὶ σχέδια
Ταξινομοῦνται σὲ θέσεις γιὰ αὔριο,
γιὰ τὶς ἄλλες μέρες τῆς ἑβδομάδας,
γιὰ τοὺς μῆνες ποὺ ἔρχονται...

Λὲς καὶ ὁ χρόνος δὲν θὰ ἔχει
σταματημὸ γιὰ ἐμένα...

Ἀπρίλιος 2005

 

Ὄραμα

Κοιτάω γύρω μου
τὸν κόσμο ποὺ λερώνεται
ἀπὸ τὴν δειλία μου

Ὡς πότε θὰ κρύβομαι
πίσω ἀπὸ φύλλα μὲ χαρτιά;

Στὴν κοινωνία ποὺ ὀνειρεύομαι,
ὁ κυβερνήτης δὲν μιλᾶ
γιὰ τὴν οἰκονομία καὶ τὸ ἔλλειμμα,
ἢ τέλος πάντων,
ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι μία παρένθεση.

Τώρα σκέφτηκα:
Δὲν μοῦ φαίνεται χαζὸ
νὰ προσδοκῶ ἕνα ὄνειρο
γιὰ τὴν κοινωνία ποὺ ζῶ.

Κι ὅμως, ἔτσι θὰ σκεφτόμουν κάποτε.

Εἶναι ὡραῖο λοιπὸν νὰ γερνάει κανείς!

Ἀπρίλιος 2005

 

Ὕμνος στὸ βόλεμα

Τὸ τραγούδι τοῦ νεκροῦ

Ὦ βόλεμα, ὦ βόλεμα!
Ὦ γλυκειὰ ἀδράνεια,
Ὦ ἀσφαλὲς λιμάνι

Πόσοι σὲ ἀρνήθηκαν ἀπὸ ἐδῶ,
γιὰ νὰ τρέξουν στὴν ἀγκαλιά σου ἐκεῖ.

Πόσοι δὲν ἔκαναν παλικαρισμούς,
γιὰ νὰ ἐκλιπαρήσουν ἀργότερα
μιὰ ἐλάχιστη θεσούλα στὸ παλάτι σου.

Ὦ βόλεμα, ὦ βόλεμα!

Ποιὸς θὰ τραγουδήσει
ἐπάξια τὰ κάλλη σου;

Ἀλλὰ δὲν ἔχεις πρόσωπο·
γιατὶ εἶσαι ὁ θάνατος
κι ἐμεῖς οἱ ἐραστές σου.

Ἰανουάριος 2006

 

Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας

Τοῦτες τὶς μέρες
μοῦ ἔρχεται συχνὰ
νὰ κάτσω καὶ νὰ πιῶ,
νὰ πάψω νὰ μιλῶ·

μόνο νὰ νοιώθω
αὐτὰ ποὺ θεωροῦν
οἱ συντάκτες τῶν εἰδήσεων
ἀπόνερα καὶ ἀσυναρτησίες

Ἰούλιος 2006